Od lat 80. szereg budynków na całym świecie zostało narażonych na eksplozje gazu, uderzenia (ciężarówek, samolotów), a także wybuchy bomb samochodowych. W wielu przypadkach uderzenie lub eksplozja powodowały zniszczenie jednego lub kilku kluczowych elementów konstrukcyjnych na obwodzie budynku. Obciążenia przenoszone przez zniszczony element nie mogły być rozłożone na pozostałe, wskutek czego część konstrukcji, a czasem nawet cała, ulegały zawaleniu. Zjawisko to, powstające w wyniku lokalnego zniszczenia, które nie jest ograniczone do obszaru, w którym powstało, i rozprzestrzenia się w konstrukcji w kierunku poziomym lub pionowym, nazywane jest postępującym lub kaskadowym zawaleniem. Zjawisko postępującego zawalenia jest przedmiotem licznych badań dotyczących budynków z betonu wylewanego na mokro, istnieje też szereg publikacji na ten temat. Dużo mniej informacji dotyczących projektowania jest dostępnych dla prefabrykowanych konstrukcji betonowych i skupiają się one przede wszystkim na nośnych konstrukcjach ściennych. Brak jest natomiast ogólnych praktycznych wytycznych dotyczących projektowania prefabrykowanych konstrukcji, w szczególności konstrukcji szkieletowych. Komisja fib ds. prefabrykacji niedawno opublikowała biuletyn nr 63, będący podręcznikiem dobrych praktyk: „Structural Integrity of Precast Concrete Structures under Accidental Actions” („Wytrzymałość prefabrykowanych konstrukcji betonowych pod wpływem obciążeń wyjątkowych”). Aktualna wiedza na ten temat oraz wytyczne dotyczące projektowania prefabrykowanych konstrukcji odpornych na postępujące zawalenie zostaną opisane w ramach serii trzech artykułów. Pierwszy artykuł przedstawia klasyfikację poszczególnych obciążeń wyjątkowych, opisuje właściwości, jakimi powinna charakteryzować się konstrukcja odporna na postępujące zawalenie oraz omawia strategie postępowania z obciążeniami wyjątkowymi w projekcie. Drugi artykuł szczegółowo przedstawia trzy metody projektowania konstrukcji w celu zminimalizowania ryzyka postępującego zawalenia wskutek poważnego uszkodzenia lokalnego. Trzeci artykuł stanowi podsumowanie wymogów zawartych w międzynarodowych normach, umożliwiających przyporządkowanie budynków do klas konsekwencji oraz zestawienie odpowiednich strategii projektowania. Artykuł kończy się krytyczną analizą typowych połączeń między prefabrykowanymi elementami konstrukcji.
Subscribe to magazine